Νότα Κυμοθόη "ΕΛΕΓΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη
"Έλεγαν κάποιες για τους άντρες!"
Ποίηση

Έλεγαν κάποιες γυναίκες για τους άντρες

πως είναι τέρατα, γουρούνια και καθίκια

και εγώ γυναίκα όλο πόθους

συμπόνεσα τους άντρες και πιο πολύ τους αγαπώ

γιατί γουρούνια όλοι τους δεν είναι...

Έλεγαν κάποιες γυναίκες στις Κουκουναριές

με τα γυμνά κορμιά τους λιαστά στην αμμουδιά

πως οι άντρες είναι τέρατα, γουρούνια και καθίκια

κι εγώ γυναίκα όλο πάθος

συμπόνεσα τους άντρες που ξέσκιζαν τα λόγια

σα νύχια άγριων θεριών... μα ήταν λόγια γυναικών

που γύρευαν τους άντρες τους μουλάρια να ΄ναι

για να κουβαλούν το μεροκάματο στο σπίτι

οι άμυαλες και πονηρές, γυναίκες ερωτιάρες

που το μυαλό τους είχαν στον καλλωπισμό

στα ψου και ψου στα κινητά και στα ραντεβουδάκια

και για νοικοκυριό...δεν είχαν νου, παρά μονάχα τον παρά

του φουκαρά που ερχότανε απ΄ τη δουλειά κομμάτια

και μήτε έρωτα είχε να σκεφτεί, μήτε χαρά για εκείνον

μόνο αν φάγαν τα παιδιά, αν...στο σπίτι είν' όλα καλά...

αν...Τίποτα, δεν μπορούσε να σκεφτεί...τίποτα. Δεν είχε νου

παρά μονάχα νευρικά κοιτούσε εδώ κοιτούσε εκεί

μήπως στα δίχτυα του πέσει κάποια τουρίστρια μικρή

για ν' ανεβεί το ηθικό που του έριξε η γυναίκα

αυτήν οπού παντρεύτηκε κι ένωσε τη ζωή του

και γίνηκε ο τύραννος να τρώει την ψυχή του...

Έλεγαν κάποιες γυναίκες στις Κουκουναριές

στην άμμο ξαπλωμένες χαρωπά

πως δεν μπορούν το σίδερο

και μήτε πουκάμισα να σιδερώνουν θέλουν

γιατί η φύση έπλασε όμορφο το κορμί τους

και δεν μπορεί ένα κορμί

στου σιδερώματος να λιώνει τη δουλεία

και πως οι άντρες είναι γουρούνια, τέρατα και καθίκια...

και τι να πω εγώ, γυναίκα όλο πόθους

για τους ταλαίπωρους θνητούς που ακόμα είναι άντρες;

Τους αγαπώ και τους συμπονώ, τους δίνω χίλια δίκια

γιατί έχουν καλοσύνη κι έχουνε κι υπομονή

αφού ανέχονται στο πλάι τους βουβάλες ανισόρροπες

που δεν νογάνε στην καρδιά το νόημα της αγάπης

παρά μονάχα τα λεφτά, που φέρνει ο...εργάτης!

Νότα Κυμοθόη, Σκιάθος 2008

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2008 © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Έλεγαν κάποιες για τους άντρες" Ποίηση© Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΕΛΕΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!.."Ποίηση

Νότα Κυμοθόη
"ΕΛΕΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!"
Ποίηση!

Έλεγε κάποιος για τις γυναίκες, πως είναι...λυσσάρες κι απρεπείς!
Και πως να τον ακούσω εγώ, γυναίκα όλο πόθους;
Έλεγε, έλεγε κι είχε μίσος μεγάλο και οργή για μια γυναίκα
κι όλες μαζί του έφταιγαν του κόσμου οι γυναίκες!
Και τι να πω εγώ, γυναίκα όλο πάθος;
Κι ύστερα, ενώ μιλούσε αυτός, μεγάλωσαν τ' αυτιά του
Η όψη του αγρίεψε κι όλο το κορμί του θηρίο γίνηκε
Δεν έβλεπα ανθρώπου όψη ομπρός μου μόνο άκουγα
Κόασμα βατράχου ήταν; Ουρλιαχτό τσακαλιού έμοιαζε;
Μπέρδεμα γίνηκε η φωνή που έβγαινε απ΄το στήθος
που δεν ήταν στήθος άνδρα να γείρει το κεφάλι της γυναίκα
μόνο θεριό δασύτριχο έδειχνε νάναι η όψη
οπού μόνο κακό είχε να πει για τις γυναίκες!
Τι άντρας ήταν τούτο εδώ που έμοιαζε με άντρα;
Τι έκανε πάνω στη γη κι έτρεφε το κορμί του;
Τι γύρευε ανάμεσα σ' ανθρώπους που αγαπούσαν
Και με λαχτάρα γύρευαν έρωτα στο κορμί τους;
Τι γύρευε τούτη η μορφή κοντά της ν' αγκαλιάσει;
Γυναίκα δεν εγύρευε...γιατί την εμισούσε...
Ω!..πόσο κρυφή είναι η ψυχή κι ο πόθος οπού έχει
Αφού δεν φανερώνεται ξεκάθαρα να λέει
Άντρας είμαι στη μορφή κι άντρα ζητά η σάρκα
Παρά του φταίν τα θηλυκά που σεργιανούν στη στράτα;
Και η γυναίκα ντύθηκε κι έβαλε παντελόνια
Έκοψε τα μαλλιά κοντά, έβαλε και γραβάτα
Τσιγάρο άναψε και κράτησε στα τρυφερά της χέρια
Μαγκάκι κι αντράκι έγινε σε αντρική παρέα
Κι ο άντρας πόσο μπερδεύτηκε το ξέρει η ψυχή του
Το θηλυκό γυρεύοντας πάλεψε και παλεύει
Αλλά το θηλυκό στις μέρες μες μόνο του διαλέγει
Εκείνο το αρσενικό οπούχει για να δώσει
Ζεστή αγκαλιά, αγάπη, τρυφεράδα κι έρωτα
Γιατί...ολίγοι οι αρσενικοί...οπού έρωτα δίνουν σε γυναίκα
Τους βλέπεις περιφέρονται γύρω σου διστακτικοί
Κι όλο για αηδίες οι περισσότεροι μιλούν...
Και για τον ανδρισμό τους ή τον πριαπισμό τους!
Είναι ωραίες οι μορφές του άντρα και της γυναίκας
Και ομορφότερη η ζωή λουσμένη μ' έρωτα κι αγάπη
Απλότητα και ομορφιά μέσα στα δύσκολά της!
Αλλά, πως να δαμάσεις το κορμί άντρα, που άντρα ποθεί;
Τίποτα, δεν κάνεις τίποτα, παρά μονάχα σκέφτεσαι
τη θηλυκή ψυχή, πόσο τη πόθησαν και πόσο τη ζήλεψαν...
ακόμα κι αυτοί...που μοιάζουν στην όψη αρσενικοί!

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2008 © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΕΛΕΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ" Ποίηση© Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Αλλοτρίωση" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη*
Αλλοτρίωση
Ποίηση

Στο κόκαλο βυθίζω το σπαθί μου

τα σημάδια των καιρών να βρω

μέσα σε σπίτια κολασμένων.

Από διχόνοια φυλακισμένοι στη σιωπή

ψάχνουμε στα κουπιά τη θάλασσα

για να ξεφύγουμε τους ίσκιους

ενώ ζυγώνει ο θάνατος κρυφά.

Χιλιάδες τις νύχτες οι νεκροί

στην ερημιά της πόλης...

Στα κρύα σκαλοπάτια

όταν ησυχάζει ο όχλος της χλιδής

ψυχορραγεί τα βράδια η μάνα

μετρώντας την ανθρωπιά μ' ελεημοσύνη.

Τότε ο Αλντεμπαράν κι ο Μπετελγκέζ

στα μάτια της σκύβουν ταπεινά

σφουγγίζοντας το δάκρυ

και στο κορμί της ημερώνει ο βοριάς...

Τα ποτάμια θολά ανάμεσα στο φως.

Καθώς στις πληγές ψηλαφώ τα αισθήματα

κάτω απ' τα καρφιά του πόνου μου

βλέπω σε τάφους τους παιδικούς μου φίλους

κι ανάμνησες πνιχτές τα χρόνια που φύγαν

όταν οι καιροί δε φτάσανε ποτέ

τα σώματα που αγαπήσανε αληθινά

να σκύψουν πάνω από το χτύπο της καρδιάς...

Σμίγουν με την καταχνιά οι λαβωμένοι

Σε σύγχυση πορεύονται οι λαοί...

Στ΄ ανύπαρκτα νερά των κάμπων αγωνία

κι άγρυπνος μένει ο νους στο χαλασμό...

Δυο κάρβουνα τα μάτια των παιδιών

στην τέφρα των μεγάλων

κρύβοντας μέσα τους του κόσμου τις ελπίδες

σα λυχνάρια στη νύχτα για το δρόμο της ζωής.

Στα σκοτάδια του αιώνα μοιρολογώ τους ζωντανούς.

*Νότα Κυμοθόη λογοτέχνης και ζωγράφος. Αλλοτρίωση, ποίηση από το βιβλίο μου "Οιμωγές", Νότα Κυμοθόη, εκδόσεις Διογένης, Αθήνα 1991. Γράφτηκε το 1988 στην πόλη The Pas, βόρεια του Winnipeg, στον Canada, όπου τότε κατοικούσα με την οικογένειά μου.

copyright:Nota Kimothoi

Νότα Κυμοθόη "Αλλοτρίωση" Ποίηση© Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Σύμπαντος Δωρεά"Ποίηση

Νότα Κυμοθόη*
Σύμπαντος Δωρεά
Ποίηση

Απ' το βραχίονα έρχομαι του Ωρίωνα

και χαμηλώνω μέχρι την έσχατη άμμο

στων ωκεανών τ' ατέρμονα τα βάθη.

Απ' την έκρηξη γεννήθηκα ενός άστρου

στην απέραντη ποδιά σκόνης κι αερίων

κι η καρδιά μου ονομάζεται θερμότητα και φως!

Άλλη αγάπη δεν έχω από το να καίγομαι

για να σκορπίζομαι...

Σμίγω με το χώμα ειρηνικά

και γίνομαι φύλλο, κοράλλι, πεταλούδα

κρουσταλλένιο νερό κι ολόχρυση αυγή.

Τη γλώσσα μου μιλάνε ποιητές

καθώς ίδια φωτιά καίει στο εργαστήρι τους

κατεβαίνουν, ανεβαίνουν κι αφουγκράζονται.

Γι' αυτούς έρχομαι, να σας λένε τ' απόρρητα.

*Νότα Κυμοθόη λογοτέχνης και ζωγράφος. Calgary 1986, ποίημα που υπάρχει (σελίδα 9) στο βιβλίο μου: "Φως και Σκοτάδι" Νότα Κυμοθόη, εκδόσεις Διογένης, Αθήνα 1990

Νότα Κυμοθόη "Σύμπαντος Δωρεά"Ποίηση© Nότα Κυμοθόη