Κυριακή 4 Ιουλίου 2021

Νότα Κυμοθόη "Έφτασα ως εδώ" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη "Έφτασα ως εδώ" Ποίηση
Ευγνωμονώ τον Γιώργο Ποταμίτη και την Μαρία Λίτσα για την φιλοξενία Ποίησής μου με τίτλο "Έφτασα έως εδώ", στο εξαίρετα δομημένο ποιοτικά περιοδικό Λόγου και Τέχνης ΥΔΡΑΝΗ τεύχος 5ο "Ταξιδεύοντας" Λεύκωμα συλλογικής γραφής. Θερμά συγχαρητήρια σε όσους εργάστηκαν γι΄ αυτήν την υπέροχη έκδοση. Η Ποίησή μου είναι δημοσιευμένη στις σελίδες 75 κι 76!
Έφτασα ως εδώ
Έφτασα ως εδώ μέσα στης Άνοιξης τ' αρώματα,
όταν της γης σου η ανάσα μοσχοβολούσε μέντα
κι εσύ μέσα στο φως του ουρανού σου
περπατούσες μόνος...
Έφτασα ως εδώ κι εσύ με κράτησες κοντά σου,
εκεί, όπου η αθωότητα ρέει αγαπημένε της Ποίησης Θεέ,
στις παλάμες σου οπού έδεσαν γερά το σώμα.
Σώμα Γης αγαπημένης, προγόνων οπού είν' εκεί
στου Παρνασσού τις ιερές κορφές
κι άλλων, οπού περπάτησαν εδώ κι εκεί κι εκεί
γιατί, ο έρωτας αθώο παιδί είναι και γελάει
ή μήπως αρχαίος Θεός δυνατός και κρατάει
της ορμής το πάθος για να είναι θεϊκό
σε γραφές μέσα και πράξεις και τέχνης έργα καλά,
όταν μέσα στην ομίχλη του Χειμώνα συννεφιάζει
να μη λυπάσαι, γιατί η ζωή υπομένει κι ας στενάζει.
Έφτασα ως εδώ, όταν ανθίζανε οι αμυγδαλιές.
Όταν τ΄ αηδόνια δεν ήταν θλιμμένα στις σκιές.
Όταν των αλόγων οι οπλές τάραζαν χώμα
τρέχοντας στα πράσινα λιβάδια για βοσκές.
Όταν εσύ, αμούστακο αγόρι γνώριζες τη ζωή
σε σώμα οπού άλλαζε της φύσης του η θωριά
κι έγινες άντρας εσύ κι εγώ γυναίκα ερωτική.
Της φύσης είμασταν κι οι δυο αθώα παιδιά
κι όσο χτυπάει μέσα μας τώρα η καρδιά
τη ζωή λατρεύουμε γι΄ αυτήν την ομορφιά
μιας νιότης περασμένης οπού είχε την ανεμελιά.
Η σοφία είπαν είναι Αρετή μα και η ανδρεία
έχει σκοπούς πολλούς για να δένει το κορμί
όχι για πόλεμο, μα για ειρηνικούς παλμούς
μιας ευγένειας οπού η σωφροσύνη της είναι αδερφή
μαζί και όλη η Αρμονία οπού ομορφαίνει τη Γη!
Νότα Κυμοθόη