Απ' το βραχίονα έρχομαι του Ωρίωνα
και χαμηλώνω μέχρι την έσχατη άμμο
στων ωκεανών τ' ατέρμονα τα βάθη.
Απ' την έκρηξη γεννήθηκα ενός άστρου
στην απέραντη ποδιά σκόνης κι αερίων
κι η καρδιά μου ονομάζεται θερμότητα και φως!
Άλλη αγάπη δεν έχω από το να καίγομαι
για να σκορπίζομαι...
Σμίγω με το χώμα ειρηνικά
και γίνομαι φύλλο, κοράλλι, πεταλούδα
κρουσταλλένιο νερό κι ολόχρυση αυγή.
Τη γλώσσα μου μιλάνε ποιητές
καθώς ίδια φωτιά καίει στο εργαστήρι τους
κατεβαίνουν, ανεβαίνουν κι αφουγκράζονται.
*Νότα Κυμοθόη λογοτέχνης και ζωγράφος. Calgary 1986, ποίημα που υπάρχει (σελίδα 9) στο βιβλίο μου: "Φως και Σκοτάδι" Νότα Κυμοθόη, εκδόσεις Διογένης, Αθήνα 1990