Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νότα Κυμοθόη Ποιήτρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νότα Κυμοθόη Ποιήτρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2023

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "Σύμπαντος δωρεά" ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
Σύμπαντος δωρεά
ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
Εκδόσεις Όστρια 2023

Το νέο βιβλίο Νέας Ελληνικής Ποίησης με τον τίτλο "Σύμπαντος δωρεά" της σπουδαίας Λογοτέχνιδος και Εικαστικού, Ποιήτριας Νότας Κυμοθόη, κυκλοφορεί από  τις εκδόσεις Όστρια! 
Αύγουστος 2023 σε ελληνική κι αγγλική έκδοση!
Είναι μια πολύ προσεγμένη έκδοση, ένα βιβλίο πραγματικό στολίδι και έσω και έξω! Η ποιητική γραφή της Νότας Κυμοθόη επιμελήθηκε πολύ προσεγμένα από τον κ. Βλαδίμηρο Κοτσαφτόπουλο των εκδόσεων Όστρια. Το εξώφυλλο διακοσμεί ένα μοναδικό και συλλεκτικό εικαστικό έργο ζωγραφικής της Νότας Κυμοθόη, ελαιογραφία σε καμβά!


Η αγγλική έκδοση, έξυπνος τρόπος έκδοσης των εκδόσεων Όστρια, είναι πραγματικά έργο τέχνης! Αξίζει να διαβαστεί και να μελετηθεί από τους αγγλόφωνους αναγνώστες και στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Αποτελεί εργαλείο διδασκαλίας και πηγή γνώσης!
Η μετάφραση της ελληνικής ποίησης της Ποιήτριας Νότας Κυμοθόη, έγινε από τον σπουδαίο Καθηγητή ελληνικής κι αγγλικής φιλολογίας που υπογράφει Aristaios Lykeiarxes (D.M.P.)!
Υπέροχη κι ακριβής μετάφραση καθώς η ποιητική έκφραση και τα νοήματα της αρχικής ποιητικής γραφής στην ελληνική γλώσσα, μεταφράζονται κι αποδίδονται επακριβώς, δίχως να αλλάζουν την ποιητική σκέψη της Ποιήτριας!
Συγχαρητήρια στον Aristaios Lykeiarxes (D.M.P.) για την κορυφαία αυτή μετάφρασή του. Η Νότα Κυμοθόη τον ευχαριστεί εγκάρδια!
ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ:
: www. ostriaeditions.com

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2023

Nota Kymothoe "Universe's bequest" Under puplication OSTRIA editions

Nota Kymothoe
 "Universe's bequest" 
Under puplication 
OSTRIA editions
Σε αναμονή της έκδοσής του και στην ελληνική γραφή με τον τίτλο "Σύμπαντος δωρεά"
Το εξώφυλλο είναι εικαστικό έργο ζωγραφικής, ελαιογραφία σε καμβά της Ποιήτριας!
Καλοτάξιδο να είναι και το αναμένουμε όλοι οι αναγνώστες! Συγχαρητήρια!

Κυριακή 4 Ιουλίου 2021

Νότα Κυμοθόη "Έφτασα ως εδώ" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη "Έφτασα ως εδώ" Ποίηση
Ευγνωμονώ τον Γιώργο Ποταμίτη και την Μαρία Λίτσα για την φιλοξενία Ποίησής μου με τίτλο "Έφτασα έως εδώ", στο εξαίρετα δομημένο ποιοτικά περιοδικό Λόγου και Τέχνης ΥΔΡΑΝΗ τεύχος 5ο "Ταξιδεύοντας" Λεύκωμα συλλογικής γραφής. Θερμά συγχαρητήρια σε όσους εργάστηκαν γι΄ αυτήν την υπέροχη έκδοση. Η Ποίησή μου είναι δημοσιευμένη στις σελίδες 75 κι 76!
Έφτασα ως εδώ
Έφτασα ως εδώ μέσα στης Άνοιξης τ' αρώματα,
όταν της γης σου η ανάσα μοσχοβολούσε μέντα
κι εσύ μέσα στο φως του ουρανού σου
περπατούσες μόνος...
Έφτασα ως εδώ κι εσύ με κράτησες κοντά σου,
εκεί, όπου η αθωότητα ρέει αγαπημένε της Ποίησης Θεέ,
στις παλάμες σου οπού έδεσαν γερά το σώμα.
Σώμα Γης αγαπημένης, προγόνων οπού είν' εκεί
στου Παρνασσού τις ιερές κορφές
κι άλλων, οπού περπάτησαν εδώ κι εκεί κι εκεί
γιατί, ο έρωτας αθώο παιδί είναι και γελάει
ή μήπως αρχαίος Θεός δυνατός και κρατάει
της ορμής το πάθος για να είναι θεϊκό
σε γραφές μέσα και πράξεις και τέχνης έργα καλά,
όταν μέσα στην ομίχλη του Χειμώνα συννεφιάζει
να μη λυπάσαι, γιατί η ζωή υπομένει κι ας στενάζει.
Έφτασα ως εδώ, όταν ανθίζανε οι αμυγδαλιές.
Όταν τ΄ αηδόνια δεν ήταν θλιμμένα στις σκιές.
Όταν των αλόγων οι οπλές τάραζαν χώμα
τρέχοντας στα πράσινα λιβάδια για βοσκές.
Όταν εσύ, αμούστακο αγόρι γνώριζες τη ζωή
σε σώμα οπού άλλαζε της φύσης του η θωριά
κι έγινες άντρας εσύ κι εγώ γυναίκα ερωτική.
Της φύσης είμασταν κι οι δυο αθώα παιδιά
κι όσο χτυπάει μέσα μας τώρα η καρδιά
τη ζωή λατρεύουμε γι΄ αυτήν την ομορφιά
μιας νιότης περασμένης οπού είχε την ανεμελιά.
Η σοφία είπαν είναι Αρετή μα και η ανδρεία
έχει σκοπούς πολλούς για να δένει το κορμί
όχι για πόλεμο, μα για ειρηνικούς παλμούς
μιας ευγένειας οπού η σωφροσύνη της είναι αδερφή
μαζί και όλη η Αρμονία οπού ομορφαίνει τη Γη!
Νότα Κυμοθόη


Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Νότα Κυμοθόη " Θάλασσα" Ποίηση



Νότα Κυμοθόη* 
"Θάλασσα"
 Ποίηση

Πόσα να γράψω και τι να πω
παντού νερό κι αρμύρα με καημό
καθώς βαδίζω ως εκεί που περπατήσαμε μαζί
χέρι με χέρι στην ακροθαλασσιά
και μούλεγες λόγια ερωτικά μαγευτικά
κοριτσάκι αθώο κι ήμουν άγουρο και στυφό
στα μάτια σου φαινόμουν ώριμο φρούτο γλυκό
κι η θάλασσα η αρμυρή ενώ πλανιόταν ήσυχη ως εκεί
που με κρατούσες αγκαλιά σφιχτά
έβγαλε φωνή με κύμα δυνατό 
ως νάταν απ΄ τα βάθη της του Ποσειδώνα μουγκρητό
κι ήρθε και σού έδωσε εσένα μια
ως να ήταν της Κυμοθόη καρπαζιά
χαχαχαχα...τι κρύβει η ακροθαλασσιά
εκεί κι εδώ στα χαλικάκια τα μικρά
οπού ως βότσαλα θυμίζουν του καθενός περπατησιά
ανθρώπων αμέτρητων στης γης την φορεσιά
που δροσίζονται στης θάλασσας την αλμυρή καρδιά
κι αν έχεις μνήμη απολέσει κι αν γεύεσαι στης θάλασσας τη μέση
σ΄ ένα νησί οπού σε στέγασε κι εσένα
θα με θυμάσαι όπου κι αν είσαι
γιατί μόνον αγάπη πήρες από εμένα!
*Νότα Κυμοθόη Ποιήτρια, λογοτέχνης και εικαστικός

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2017 © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Θάλασσα"Ποίηση© Nότα Κυμοθόη


Άδεια Creative Commons

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Νότα Κυμοθόη "ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ" Ποίηση

εικόνα:φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη
"ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ"
ΠΟΙΗΣΗ

"Τα χιλιόμετρα δε σβήνουν την αγάπη
Το ψέμα την τσακίζει
Γι΄αυτό, μόνο γι΄αυτό να είσαι αλήθεια
όπως την πρώτη εκείνη ημέρα
Σ΄ αγαπώ"

 © Nότα Κυμοθόη 

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Νότα Κυμοθόη "Αγάπη" Ποίηση


Νότα Κυμοθόη "Αγάπη" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη

"Αγάπη"

Ποίηση 


Όταν σιωπούσες μέσα μου ρώτησα τη θάλασσα
που σ΄ έπαιρνε μακριά μου:
" Θάλασσα πες μου, τι είναι αγάπη;"
Κι ήρθε μια ηλιαχτίδα και θάμπωσε τα μάτια μου
για να μη βλέπω εκείνο το καράβι στ΄ ανοιχτά
οπού έφευγες μαζί του...
Στη σιωπή έμαθα όλη την αλήθεια για σένα
γιατί ήσουν πάντα μια σιωπή
οπού μιλούσε μόνο η αγάπη μου
και κρατούσε τη θλίψη σου...

Μόνο γι΄αυτό, τη σκόρπισα όλη στη θάλασσα
για να με θυμάσαι για πάντα
σε κάθε σου ταξίδι
θα έχεις συντροφιά εκείνες τις στιγμές
που αφουγκράστηκα την καρδιά σου
και γέμισα συναίσθημα όλο το κενό της
για να έχει μόνον αγάπη
ακόμα και για όσους
πληγώνουν...

© Νότα Κυμοθόη
copyright:Νότα Κυμοθόη

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2014 © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Αγάπη"Ποίηση© Nότα Κυμοθόη

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

Νότα Κυμοθόη "Αγάπη" Ποίηση


                                        Νότα Κυμοθόη
Αγάπη 
Ποίηση

Όταν σιωπούσες μέσα μου ρώτησα τη θάλασσα
που σ΄ έπερνε μακριά μου:
" Θάλασσα πες μου, τι είναι αγάπη;"
Κι ήρθε μια ηλιαχτίδα και θάμπωσε τα μάτια μου
για να μη βλέπω εκείνο το καράβι στ΄ ανοιχτά
οπού έφευγες μαζί του...
Στη σιωπή έμαθα όλη την αλήθεια για σένα
γιατί ήσουν πάντα μια σιωπή
οπού μιλούσε μόνο η αγάπη μου
και κρατούσε τη θλίψη σου...

Μόνο γι΄αυτό, τη σκόρπισα όλη στη θάλασσα
για να με θυμάσαι για πάντα
σε κάθε σου ταξίδι
θα έχεις συντροφιά εκείνες τις στιγμές
που αφουγκράστηκα την καρδιά σου
και γέμισα συναίσθημα όλο το κενό της
για να έχει μόνον αγάπη
ακόμα και για όσους
πληγώνουν...

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2014 © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Αγάπη"Ποίηση© Nότα Κυμοθόη

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Mετά από τα Φώτα...Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2013

                                                           by N. Kimothoi

Μετά από τα Φώτα...
Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2013

Περπατώντας στην παραλία μέσα στην σιωπή του πρωινού
άδεια μου φάνηκε η θάλασσα...
Κι ήταν εκεί σε μια γωνιά θλιμμένο ένα παιδί
που σκούπιζε τα δάκρυά του...για το παλιό λιμάνι...
Ο Παπαδιαμάντης περνούσε σκυφτός και στάθηκε
με κοίταξε στα μάτια κι είπε ΚΑΛΗΜΕΡΑ
και το παιδί σταμάτησε να κλαίει...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλες κι όλους
στην όμορφη ΣΚΙΑΘΟ

Με αγάπη και φως
Νότα Κυμοθόη


© Nότα Κυμοθόη

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Νότα Κυμοθόη "ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ" Ποίηση


Νότα Κυμοθόη
"Μόνο μια φορά"
Ποίηση 
2011, Κύπρος

Αν μπορούσες μόνο μια φορά να δεις
εκείνο το πρόσωπο με τα λυπημένα μάτια
εκείνα τα μάτια πέρα από τη λύπη
μόνο μια φορά, αν άφηνες το βλέμμα σου
πίσω από τα σκληρά και κρύα μάτια
να βγει η καρδιά σου προς τα έξω...
Μόνο μια φορά αν μπορούσες
να δώσεις αγάπη
και
τον πόνο ν' αφήσεις 
σαν χάρτινο καραβάκι στη θάλασσα
η καρδιά σου θα χάριζε ένα τραγούδι
με λόγια φρόνιμα ή λωλά απ΄αγάπη
κι όσοι προχωράνε στον περίπατό τους
λεύτερα χαμόγελα θ' άφηναν στο πέρασμά τους.

Μόνο μια φορά αν μπορούσες
να δώσεις αγάπη
η θλίψη θα έφευγε από τη Γη
και η παλιά ντροπή θα ημέρευε ψυχές
γιατί μέσα στα μάτια σου είμαι
και δεν αντέχω άλλη υγρασία δακρύων.
Ω!..Αδερφέ και φίλε κι άγνωστε περαστικέ
μόνο μια φορά
Αυτό το Καλοκαίρι κι όλα όσα ακολουθούν
άφησε ν' αγρυπνά μέσα στα μάτια σου η αγάπη
με χαρά, σα δροσοσταλίδα επάνω σ΄ανθισμένο λωτό
γιατί όλη η ζωή είναι ξεσκέπαστη
από τη μια ως την άλλη άκρη του κόσμου
κι εσύ, ενώ με βλέπεις και δεν σου κρύβω τίποτα
Γιατί παραμένεις παγερός σα μνήμα;
Αν ήσουν μνήμα, ίσως κάποιο λουλούδι να φύτρωνε.
Όμως είσαι άνθρωπος!
Που είναι τα μυστικό της ανθρωπιάς σου;
Οι χαρές σου,.. που;
Ο πόνος που έδωσες αναλήφθηκε
κι έγινε όλος Ποίηση 
Η νύχτα της μοναξιάς μου χλόμιασε όλη
κι η Σελήνη την έκανε φόρεμα
στης ημέρας τη γλυκιά όψη ήρθα
αλλά δεν μπόρεσες να με δεις
ήμουν αόρατη στα χωριστά μονοπάτια...
Μόνο τα δέντρα με είδαν και θρόισαν
χρωματίζοντας σχήματα πράσινα την αγωνία
κι ένα χελιδόνι ήρθε και πήρε τροφή
από το λόγο μου για να είμαι στα όνειρά του.
Έτσι μόνο μια φορά-το πουλί της αποδημίας-
θα βγάλει το λόγο μου σεργιάνι
καθώς θα σπαθίζει στον αγέρα οπού αναπνέεις.
Μόνο μια φορά
και θα περνώ για πάντα από τις φτερούγες του
στην αιωνιότητα μέσα στου ήλιου το φως!..

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2011 © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ"Ποίηση© Nότα Κυμοθόη


Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ Νότα Κυμοθόη

Φωτογραφία: Νότα Κυμοθόη




"Έρως και Ψυχή"
Νότα Κυμοθόη
Στον Οδυσσέα Ελύτη








Έρως και Ψυχή
Νότα Κυμοθόη
Στον Οδυσσέα Ελύτη

"Μες στην ιλύ του νου σου πιθανόν έλαμψε ώστε
η ζωή σου λες αρχίζει, να...Κυριακή στο Αιγαίο...
Μα γαλάζιο το πιο συγκινητικό, Τετάρτη Πέμπτη
φτάνει ο ήχος που...
μια πυρκαγιά ομορφιάς λευκής...
και οι φθόγγοι άτεγκτοι φθάνουν
...πλην οι χρησμοί δρουν και όστρακα
τις νύχτες που έχουν το ελεύθερο οι αισθήσεις...
ίδιες, νόμοι του σύμπαντος πιστεύεις είναι
δω ή εκεί το μεγάλο κεφάλι του Ιερέα
κι ύστερα Όμικρον Άλφα κι Έψιλον απ΄ τα Παντοτινά.
...
Κείνα των κίτρινων καιρών με τον μεγάλο...σκύλο
γαβ η αγάπη, γαβ η απάρνηση, γαβ εσύ και..γαβ όλα σου
Γεννηθείς; Εν; Έτος; Θρήσκευμα; Κενό.
Ενώ...κάτω από τα σαν παλαιά παλίμψηστα
κάθετα τείχη όπου δυο τρεις ακόμη θυρεοί διακρίνονται
περνάν οι Ούγοι με τις Αουγκουστίνες τους και με τα...
κυνηγετικά τους και στρατός πολύς ύστερα, σειρήνες
και δεξιά στο βάθος...μέγα πετρελαιοφόρο με...γερανούς
αλλ' ούτ ενός το άηχο σώμα με τ' αγγίγματα όσα γνώρισε
να συνωθούνται μέσα του δεν φανερώνεται μονομιάς...
Α τι να πεις που κι έναν μόνον αναστεναγμό ν' ανοίξεις
θα σε ρίξει χάμου ο άνεμος...
γαβ η αγάπη, γαβ ο Ιούδας με το φευγαλέο βλέμμα του
γαβ του κόσμου όλου οι αποστάσεις και οι μακρύτατοι καιροί
Δεν ακούγεται πια τίποτε. Κείνο που' θελε ο Θεός
η ψυχή μου, η προς στιγμήν αιώνια, το ΄νιωσε
και ξανά βρήκε το νόημα της υλακής του ο σκύλος.

Μασουλάνε χόρτο σκοτεινό τα περιβόλια
και θολή θωρείς μες στους αιθέρες
να κατεβαίνει μ' ένα δίσκο φρέζιες τρέμουσες
η γυναίκα που τη λέν Γαλήνη!
...
Άξαφνα μου εφάνηκε...
Άγγελοι προ Χριστού
απιθώνανε πουλιά, στοές και φοινικόδεντρα
...όμως δεν είναι πάντα σε όνειρο που όλοι μας γυρεύουμε
τήν άγνωστη φαιά ουσία που ήξερε
νόμους διαφανείς να διατυπώνει
ώστε ο ένας του άλλου τις κυλάδες μέσα του
είτε με νέφη καλυμμένες ειτε σε ήλιο εκτεθειμένες
ασκεπής ν' ατενίζει...ναι, κανείς δεν ξέρει
αλλά χρόνους μετά που οι άνθρωποι συνοίκησαν
είμαστε ακόμη στα δεσμά...
κι η πορεία για κει οπού...άλλο νόημα γίνεται
άλλοι ας ψάχνουν για λείψανα...
Σας αγαπάν...α γυναίκες...έφηβοι στη θέση όπου
η ψυχή γίνεται απλησίαστη...
...
Είμαι άλλης γλώσσας, δυστυχώς
και Ηλίου του Κρυπτού ώστε...
οι όχι ενήμεροι των ουρανίων να μ' αγνοούν!
Δυσδιάκριτος καθώς άγγελος,
σαλπίζω άσπρα υφάσματα
που χτυπιούνται στον αέρα
και μετά πάλι αναδιπλώνονται
κάτι να δείξουν, ίσως τα θηρία μου τα χωνεμένα
ώσπου τελικά να μείνει ένα θαλασσοπούλι
πάνω απ΄τα κύματα...
Φίλε, συ που ακούς, ξέρεις τις γωνιές του κήπου.
Ονειρεύτηκες ποτέ σου ένα καλοκαίρι απέραντο
που να τρέχεις στο φως του Ήλιου του Κρυπτού;
Μια στιγμούλα, η φύση μας η τρίτη να φανερωθεί
Έχει συνέχεια. Δε θα την πω.
Κανείς δεν παίρνει τα δωρεάν!
Στον κακόν αγέρα ή που χάνεσαι ή που επακολουθεί γαλήνη!
Αυτά στη γλώσσα τη δική μου.
Κι άλλοι άλλα σ' άλλες.
Αλλ' η αλήθεια...μόνον έναντι θανάτου δίδεται!
...
Σσσς...πια τίποτε, τίποτε άσπρο ή λείο πια τίποτε
νέφος ή συντροφιά του ανθρώπου έστω...
Ποια ψυχή να φεύγει και μυρίζει
τόσο δυνατά ο αέρας κι άλλο δεν αντέχω!

Σσσς...μέσα στα σκοτεινά κανείς δεν ξέρει
Ο αιθέρας κι ένα αστέρι αδόκητα βρίσκει το θάρρος
με το μέτωπό σου ν' αγγιχτεί...
Επειδή τα χέρια σου ήταν μαθημένα σε δεντρόκηπους
η θάλασσα εισχωρεί και τραβιέται...γεμίζει μικρά λουλούδια
φυσάει, φυσάει και λιγοστεύει ο κόσμος. Φυσάει...
φυσάει και μεγαλώνει ο ...ήλιος χωρίς βασιλέματα!"

Έλα στο Φως! Καλημέρα!
Με αγάπη για την Αγάπη
και αγάπη για το Φως της Αγάπης!

© Nότα Κυμοθόη


Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

Νότα Κυμοθόη "Μποκαμβίλια"Ποίηση


Νότα Κυμοθόη*
"Μποκαμβίλια"
Ποίηση

Η Μποκαμβίλια οπού άνθισε
στη μέση του χειμώνα
εκεί, οπού ο βάρβαρος γείτονας
έριχνε στον σκύλο μου το θειάφι
και με πριόνι έκοψε το φίκο της αυλής!..
Θεέ μου, τι άνθρωπος είν' αυτός;

Ο φίκος μου είχε ψυχή!
Είχε καρδιά που ένοιωθε
και δάκρυζαν τα κλαδιά του...
σαν τα πριόνιζαν με βια
τα ληστρικά του γείτονα τα χέρια...
τότε που απουσίαζα σε εργασίας έργα.




Απόψε είδα στον ύπνο μου
το φίκο μου καταπράσινο
οπού είχα φυτέψει στην αυλή
και με ανθρώπινη φωνή
μου έλεγε στ΄ αφτί :
"Υπάρχω Κυμοθόη μου
στη Μποκαμβίλια που ανθεί
μέσα στα μοβ τα άνθη
και στα αγκάθια της το δάκρυ μου
να μπήγονται στην καρδιά
του γείτονα που μ' έκοψε
να μη μπορούν να βρούνε γιατριά
τα χέρια κι η ψυχή του
οπού με βία επριόνισαν
κλαδιά που δεν ποτίζανε,
δεντρί που δεν φυτέψανε
σε αυλή οπού δεν είν' δική τους".

Ξύπνησα απ' τον ύπνο μου
και βγήκα στην αυλή μου
και ήταν εκεί στο φράχτη ο Ιβάν!..
Αέρινη στεκόταν του σκύλου μου η ψυχή...
Κι ο φίκος μου στη θέση του!..
Αέρινος στεκόταν ψηλά ως τα ουράνια...

Θα πάρουν όλα εκδίκηση, θαρρώ...
...Σαν έρθει ώρα ο γείτονας
ψυχή να παραδώσει
του σκύλου μου η ψυχή, θα τον δαγκώσει
του φίκου μου η καρδιά, θα τον ματώσει
κι όλα τα κλαδιά του φίκου μου που έκοψε
θα του χτυπούν με λύσσα το κορμί
και ο κορμός του φίκου μου που έριξε
μαζί και με το λάστιχο, που ήταν στην αυλή μου
θα τον τυλίγει ολόγυρα σφιχτά
και θα βογκάει γοερά με πόνο η ψυχή
του γείτονα όπου μισεί, γείτονα την αυλή!..

Εκδίκηση θα πάρει,  η ίδια η ζωή
κι ως τον άλλο κόσμο κι εκεί θα τον γυρεύει
του Ιβάν μου η ζωή...
Θειάφι, μονάχα θειάφι θα μυρίζει ο κακός ο γείτονας
Πριόνια, μόνο πριόνια θα κόβουν το κορμί του
Πόνο, μονάχα πόνο αβάσταχτο θα έχει το σώμα του γύρω
και θα βογκάει ως πονούσε η ψυχή του σκύλου μου Ιβάν
και θα γυρεύει ταπεινά ένα βαθύ συγνώμη
για όλο το θειάφι οπού τον τάιζε κι έχασε τη ζωή του...
Ως να φέρει πίσω τον φίκο μου στην αυλή μου
κι εκεί ψηλά ολόφρεσκος πάλι να θροΐζει
νάρχονται σπίνοι, κοτσύφια και σπουργίτες
κι άγρια περιστέρια να φτιάχνουνε φωλιές 
και να γιομίζουν κελαηδήματα ως πέρα οι γειτονιές...
Να φεύγει μακριά όλη η βια του, η οργή κι η αγριάδα
απ΄όλη την καταπάτηση επάνω στο αγκωνάρι...
του τοίχου όπου στέριωσε παράνομα το τσαρδί του
σε τοίχο οπού δεν ήτανε δική του περιουσία...
αλλά με δόλο έχτισε εκεί, σπίτι για νάναι δικό του...
πατώντας πάνω σε τοίχο ξένο με βία κι απειλές
που θα γυρίζουν πάντα επάνω του και θ΄απειλούν τον ίδιο
αλλά και όλους τους υποκριτές που κατοικούν σ΄αυτό.
Γιατί τα χέρια του όπου πριόνισαν τον φίκο της αυλής μου,
πως τάχα είναι στοργικά φροντίζοντας τα φυτά του
κι αυτά οπού θέλουνε να χαίρονται μόνον τα παιδιά του;
Ευχαριστώ τα δέντρα μου, το σπίτι και τη γη μου
που μ΄έμαθε και γνώρισα αυτήν τη γειτονιά μου...

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2009 © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Μποκαμβίλια"Ποίηση© Nότα Κυμοθόη