ΣΤΗ ΧΙΟ ΤΙΜΑΤΑΙ Ο ΑΛΕΞ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2011

                                            
ΣΤΗ ΧΙΟ ΤΙΜΑΤΑΙ
Ο ΑΛΕΞ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2011


Ψυχοσάββατο και η Ορθοδοξία τιμά
τις ψυχές των Ορθ. Χριστιανών
με το Θαύμα των Κολύβων...


Οι ψυχές των κεκοιμημένων...
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΣΥΓΧΩΡΕΜΕΝΕΣ
κι ας προσευχηθούμε ν' αναπαυθούν εν ειρήνη!


Ας θυμηθούμε ν' ανάψουμε κεράκια για τις ψυχές
που ήταν ολομόναχες...
και για όλες τις ψυχές που βασανίστηκαν...
και για όσους βασάνισαν άλλους...


Ας μαλακώσουν οι καρδιές των σκληρών ανθρώπων
που είναι πάνω στη γη
ΚΙ ΑΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΥΝ
ΔΙΩΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ
κι ας προσευχηθούμε για τις ψυχές των κεκοιμημένων
να συγχωρεθούν και ν' αναπαυθούν εν ειρήνη...


Οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών
είναι πάντα στη μνήμη μας...


Όσοι τιμούν τα γράμματα και τις τέχνες
ας θυμηθούν κι αυτούς που τις υπηρέτησαν
και ας ανάψουν στη μνήμη τους 1 κεράκι...


Η Χίος τιμά τον Σκιαθήτη Αλεξ. Παπαδιαμάντη
για τα 100 χρόνια από το θάνατό του
με έναν ιδιαίτερο τρόπο...
στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο!..

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα .

ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2011

(photo from internet, thank you)

ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2011

Η ευτυχισμένη μάνα Mia προσπαθεί ν' αγκαλιάσει

τα 6 παιδιά της και τον αγαπημένο της σύζυγο Rozonno

Aυτή η καταπληκτική φωτογραφία

έκανε το γύρο του κόσμου

και η παγκοσμίου φήμης παρουσιάστρια

Oprah Winfrey

πρόσφερε το βραβείο του νικητή!

Άξιοι!

Είναι αυτό που λέει η ελληνική λαϊκή παροιμία...

"Μ' ένα σμπάρο...6 τρυγόνια"

Αλ΄ εδώ η φύση έκανε το θαύμα της

και οι καρποί του έρωτά τους

τα χαρούμενα 6άδυμα

είναι πανέμορφα!

ΧΑΡΗΤΕ ΤΑ!

http://byNK.blogspot.com: ΑΘΗΝΑ 2011, by NK

http://byNK.blogspot.com: ΑΘΗΝΑ 2011, by NK

Nota Kimothoi

Ο ΕΡΩΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ Ν.ΚΑΒΑΔΙΑ ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi

                                  ("Ιστιοπλοϊκό":έργο ζωγραφικής από τη Νότα Κυμοθόη 1992)


                                                          
                                                Ο ΕΡΩΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
                                        του Νίκου Καβαδία
                                         ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
                                         Νότα Κυμοθόη
                                      Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi
                                   Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
                                             στάλα τη στάλα συναγμένο απ΄το κορμί σου
                                                   σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
                                              που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.
                                                Στρείδι ωκεάνιο αρραβωνιάζεται το φως
                                             Γεύση από φλούδι του ροδιού, στυφό κυδώνι
                                               οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι
                                                  όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
                                               Κι ένα ποτάμι με ζεστή, λιωμένη πίσσα,
                                            δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ΄τη Σαντορίνη
                                               Καντήλι, δισκοπότηρο χρυσό, αρτοφόρι
                                             Ο έρωτάς σου μια πληγή και τρεις κραυγές
                                           Στα κόντρα σκούζει ο μακαράς καθώς τεζάρει
                                              Θαλασσοκόρη του βυθού-χίλιες οργιές-
                                            του Ποσειδώνα εγώ σε κέρδισα στο ζάρι
                                               
                                               Όταν θα σμίξεις με το φως που σε βολεί
                                                Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία
                                            Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
                                                Αλλού σε λέγανε Γιουθήθ, εδώ Μαρία
                                                  
                                       Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου
                                        Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει
                                       Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου
                                        για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δε με ορίζει.
                                 
                                         Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω
                                         Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά
                                       Απάνωθέμου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
                                         και μάθε με ν απερπατώ πάνω στη γη σωστά


                                          Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει
                                        Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ' είδες
                                             Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό
                                      Γυμνή. Μονάχα ένα χρυσό στη μέση σου ζωστήρι
                                           Τα μάτια σου τα χώριζαν εφτά Ισημερινοί


                                          Όταν πιστεύω θάλασσα μονάχα και βυθό
                                     και προσκυνάω για κόνισμα ένα παλιό αστρολάβο
                                     πεσ μου, στην άγια πίστη σου, πως να προσευχηθώ;


                                    Ποιος τόλεγε, ποιός τόλπιζε και ποιος να το βαστάξει.
                                         Πυγολαμπίδες παίζουνε στα μάτια τ' ανοιχτά
                                     Το φως γεννιέται από παντού μα είναι αχαμνό
                                      και τα σκοτάδια το γνέθουν και σου γνέφουν
                                    Το δαχτυλίδι πούφερνα μου τόκλεψε η Οράγια


                                    Σου ιστόρησα το Λύκανδρο, την πονηρή αλεπού
                                           Κάπου εκεί κοντά στους Λαιστρυγόνες
                                                  Σμίξαμε κοντά στην Ασκανία
                                            Πήγαμε όλοι τσούρμο στα πορνεία
                                         Οι Γιαπωνέζες, τα κορίτσια στη Χιλή
                                    κ' οι μαύρες του Μαρόκου που πουλάνε μέλι
                                         Να και η Ναυσικά από τσου Κορφούς
                                            με τους κατεργάρηδες του Αινεία
                                    Σαλπάρουμε! Μας περιμένουν στο Μπραζίλι
                                    μα ούτε φουστάνι στη στεριά κι ούτε μαντήλι
                                     Η Κatherin τούτη τη στιγμή, χιλιάδες μίλια...
                                     Η αφή της όμοια με το πέρσικο γατί
                                      
                                    Ήτανε κείνη η νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
                                    μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαργιά


                                    Εγνώρισα κάποια φορά σ' ένα καράβι ξένο
                                    έναν πολύ παράξενον Εγγλέζο θερμαστή
                              κι απά στο μέρος της καρδιάς στιγματισμένην είχε
                                  με στίγματ' ανεξάλειπτα μιάν άγρια καλλονή...
                                   Κ' έλεγαν ότι η γυναίκα αυτήν είχε αγαπήσει
                                 μ' άγριαν αγάπη, ακράτητη, βαθειά κι αληθινή
                               κι αυτή πως τον απάτησε με κάποιο ναύτη Αράπη
                                 γιατί ήτανε μια αναίσθητη γυναίκα και κοινή.


                                      Να ζεις στην ίδια πολιτεία παντοτινά
                                   να κάνεις οφθαλμοπορνεία στα καφενεία
                                    Μα ο κόσμος έγινε σαν αδειανή φυλλάδα
                                     
                             Τα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες
                              και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά
                             οι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν
                             κι όπως χαϊδεύουν απαλά τη ράχη της, νομίζεις
                             πως αναλύεται σ' ένα αργό και ηδονικό σπασμό.

                                              photography  Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi
                                    

ΧΑΙΡΕ, ΑΘΛΗΤΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ! Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2011

ΧΑΙΡΕ, ΑΘΛΗΤΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ!..
Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2011
(αφιέρωμα στην ιερή μνήμη του πατέρα μου)


Οι σκληρές καρδιές και η απάνθρωπη συμπεριφορά
δεν είναι σημερινό χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας μόνον.
Είναι μια ανθρώπινη συμπεριφορά και χαρακτηρίζει 
εκείνους που δεν έχουν μέσα στην καρδιά τους αγάπη
για τον συνάνθρωπο, μήτε αξιοπρέπεια για τον εαυτό τους.
Διότι ο εαυτός είναι το όχημα που οδηγεί τον άνθρωπο
ως το τέλος της ζωής του με ένα όνομα επίγειο...


Το 198 στη Μαγνησία της Μ.Ασίας ζούσε ο ιερέας Χαράλαμπος.
Ήταν ένας ευσεβής άνθρωπος, πιστός στο Χριστό που ιερουργούσε
ταπεινά στην ορθόδοξη κοινότητά του κι εκκλησία του.
Ο Αυτοκράτωρ Σεπτίμιος Σεβήρος ξεκίνησε έναν φοβερό διωγμό 
στις μέρες του ενάντια των χριστιανών κι ο έπαρχος Λουκιανός
της περιοχής του τον συνέλαβε και τον δίκασε, γιατί δεν τελούσε
θυσίες και τελετές στους ρωμαϊκούς θεούς. Τον καθέρεσε από ιερέα
των χριστιανών, αφερώντας του τα ράσα και έδωσε διαταγή να
του γδάρουν το κρανίο της κεφαλής του. Αφού του έκαψαν τη
μακριά του άσπρη γενιάδα, έγδερναν λίγο-λίγο το κεφάλι του κι ο
ιερέας προσευχόταν υπομένοντας το φρυκτό μαρτύριό του. Δεν πέθανε,
άντεξε και τότε ο ίδιος ο έπαρχος Λουκιανός με σιδερένια νύχια 
(τρόπος βασανηστηρίων της εποχής) άρχισε να του γδέρνει το δέρμα. 
Αλλά τα χέρια του κόλησαν κομένα από τους ώμους στο σώμα του ιερέα.
Ο κόσμος πανικοβλήθηκε κι ο Άγιος ιερέας Χαράλαμπος προσευχόταν 
και τα χέρια του επανήλθαν πάλι στη θέση τους και τότε ο ηγεμών 
τον έφτυσε, αλλά ο λαιμός του στράβωσε...
'Αρχισαν να τον χτυπούν με λύσσα και αφού τον έδεσαν σε μια σούβλα
άναψαν φωτιά κι άρχισαν να τον ψήνουν, αλλά δεν καιγόταν. Η κόρη του 
έπαρχου η Γαλήνη, παρακάλεσε τον πατέρα της να σταματήσει αυτό
το μαρτύριο στο γέροντα ιερέα Χαράλαμπο καθώς και οι δύο δήμιοι
που δεν άντεχαν τα όσα γίνονταν. Ο Άγιος Χαράλαμπος προσευχόταν κι 
ευλόγησε τους 3νέους και άλλους 2 που παρακαλούσαν γονατιστοί 
να σταματήσει ο έπαρχος και ο ηγεμών τα μαρτύριά του. Τον έβγαλαν
από τη σούβλα ζωντανό και μέσα στους φρυχτούς του πόνος ο Άγιος
συνέχιζε να προσεύχεται για τους βασανιστές του που αποκεφάλισαν με
 λύσσα τους 5 νεους μάρτυρες. Στη συνέχεια αποκεφάλισαν και τον 
Άγιο Χαράλαμπο σε ηλικία 113 ετών.


Σήμερα εορτάζεται η ιερή του μνήμη σε όλη την ορθοδοξία και σε πολλές
περιοχές της Ελλάδας αναφέρονται άπειρα θαύματα για την επέμβασή του.
Μέγας ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ της χωλέρας, πανούκλας, νευρώσεων, δερματολογικών
παθήσεων και προστάτης της πόλεως του Πύργου Ηλείας, των Φιλλιατρών
και της Ηπείρου καθώς και των ανθρώπων που τον πιστεύουν και τιμούν
την ιερή του μνήμη.


Χρόνια Πολλά σε όσους κι όσες εορτάζουν τον Άγιο Χαράλαμπο
Με υγεία και χαρά σε πολλά πολλά έτη!
Νότα Κυμοθόη