φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη Σκιάθος
Σποράδες λέγονται τα νησιά της Μαγνησίας στα οποία ανήκει και η Σκιάθος, θυμίζοντας σπόρους...Είναι ως να τα έσπειρε κάποιο χέρι μεσοπέλαγα.
Κι ο ναύτης στο παλιό λιμάνι, μνημείο μνήμης και τιμής για όσους ναυτικούς κατάπιε η γλυκαρμυρισμένη θάλασσα...
Μα ως κοιτάζω την ορμή ετούτη εδώ του ναύτη, έρχεται στο νου μου κάποια εποχή, οπού έφερε μεγάλη αλλαγή κι αναταραχή στων ναυτικών τον κόσμο...
Ήταν εκείνη η στιγμή, ημέρα ήταν; Νύχτα ήταν; Κανείς δε ζει για να το πει...
Μιλάω για εκείνη τη μεγάλη αλλαγή οπού δέθηκαν όλα τα ιστιοφόρα ή αλλάχτηκαν σε ατμοκίνητα με μηχανές οπού στα σκοτεινά φουρνίζανε το κάρβουνο για να κινηθούν...
Σκιάθος, πόλη των ναυτικών και των καραβοκύρηδων, των ψαράδων και των τουριστών...
Μια εποχή οπού ζούσε ακόμα ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης (1850-1929) κι ο σύγχρονός του Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911) όπου τα ελληνικά ατμόπλοια είχαν αρχίσει να πλέουν από το 1826...
Τι κι αν σήμερα ελάχιστοι μπορούν να φέρουν στο νου τους εκείνη τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή των νησιωτών μας;
Κι αν ανηφορίζοντας στο παλιό λιμάνι στέκεται ο επισκέπτης εκεί. οπού ζούσε ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, μπορεί να προσπερνά και να μη γνωρίζει την αλήθεια...Τι κι αν κατηφορίζει μετά την οδό Παπαδιαμάντη, όπου τα σπαθάτα πετροχελίδονα κόβουν την αεράτη του περπατησιά δίχως να καταλάβει τι συμβαίνει;
Ίσως γιατί η εποχή μας είναι τόσο διαφορετική ή μήπως όχι; Αλλά γιατί στο νου μου έρχεται αυτή η εποχή, οπού τόσο μοιάζει με τη σημερινή μας εποχή, οπού έχουμε μια άλλη αλλαγή;
Τι άραγε έχει αλλάξει όπου ελάχιστοι κατανοούν; Και γιατί οι περισσότεροι βλέπουν την αλλαγή ανάλογα με τα όσα χρήματα κρατούν ή έστω με αυτά οπού γυρεύουν να κερδίσουν;
Με σεβασμό στο ναύτη του ιερού μνημείου, έρχεται στο νου μου μια εποχή του 1817 οπού η χώρα ήταν ακόμα κάτω από τον τουρκικό ζυγό και γύρευε την ελευθερία της. Κι ως ήρθε το 1917 και η χώρα είχε ελευθερωθεί από τον τούρκικο ζυγό στην πραγματικότητα είχε τόσα πάθη και καημούς να θεραπεύσει κι είναι ελάχιστα όσα αναφέρουν στις διηγήσεις τους οι δυο αυτοί συγγραφείς του νησιού για την εποχή τους. Γιατί αν έχουν περάσει αυτά τα χρόνια και το 2017 γιορτάζεται η 100 χρόνων επέτειος της ρωσικής επανάστασης και της σφαγής στην κόκκινη πλατεία της Μόσχας, σκέφτομαι, πως η ανθρώπινη κοινωνία χρειάζεται την αλλαγή. Μια αλλαγή πνευματική, μακριά από κάθε φανατισμό παντός είδους, κομματικό και θρησκευτικό, που έχει ποτίσει γη και θάλασσα με άπειρα ανθρώπινα κορμιά και αίμα. Έτσι απλά, για να γίνει ο κόσμος καλύτερος και να γιορτάζουν το 2117 οι άνθρωποι τότε, την αλλαγή οπού έγινε από εμάς αυτήν την εποχή...Δίχως αιμάτων θυσίες, δίχως θύματα σφαγής, δίχως καταστροφές από ανθρώπινο χέρι άγριας πολεμικής βίας...
Λέω, πως αν οι άνθρωποι φωτίσουν νου, ίσως κι αν λάβουν γνώση και διδάγματα και ίσως γίνουν άνθρωποι, κατανοώντας πως όλες οι παλιές τακτικές πολεμικής άγριας δράσης των πριν, δεν έχουν λόγο ύπαρξης στο μέλλον...
Όπως δεν έχουν λόγο ύπαρξης οι διαχωρισμοί της ανθρωπότητας, για θέματα διαφορετικής θρησκευτικής λατρείας ονόματος Θεού, που διαχωρίζει με μίσος τον κόσμο.
Θα έρθει ημέρα, οπού η αλήθεια θα φωτίσει των ανθρώπων τα σκοτεινά μυαλά και η κάθε είδους θρησκευτική κι εγκόσμια εξουσία δε θα έχει καμιά ισχύ...Γιατί αν λένε λόγια ιερά, όπως λένε, τότε που υπάρχει η αλήθεια στο μίσος όπου σπέρνουν διαχωρίζοντας την ανθρωπότητα για τον έναν ή τον άλλον διαφορετικό Θεό, μαχόμενοι καθημερινά τίνος ο Θεός είναι ισχυρότερος, καλύτερος ή αληθινός;
Θα ρωτήσω τον φτωχό ψαρά που ακόμα μπαλώνει τα δίχτυα του με την τέχνη την παλιά...
Θα ρωτήσω το μικρό παιδάκι που φτιάχνει ακόμα χάρτινο το καραβάκι...
Θα ρωτήσω τη θάλασσα που ολόγυρα αγκαλιάζει το νησί κι είναι ακόμα αρμυρή...
Θα ρωτήσω την Κουνίστρα Παναγιά οπού σκεπάζει με αγάπη όλου του κόσμου τα παιδιά...
Θα ρωτήσω την άγνωστη περαστική από χώρα ανατολική, οπού φορά μαντήλα σαν την Παναγιά...
Θα ρωτήσω τον Αρχάγγελο Γαβριήλ οπού τον έστειλε, λένε, ο Θεός με αποστολή ιερή κι είναι μεγάλη απορία αυτή, για όσους ακόμα δεν έχουν κατανόηση γι΄ αυτή την μοναδική του εντολή...
Στη Μαρία έφερε την είδηση για να γεννήσει το γιο του Θεού
και στο Μωάμεθ έδωσε το ιερό κοράνι για να μάθουν οι άνθρωποι από αυτό...
Έμαθαν και οι μεν και οι δε την αλήθεια για το Θεό;
Κι αν μάχονται όλοι να ερμηνεύσουν την αλήθεια, με μια θρησκευτική μανία, ακουμπώντας σε χρυσά δεκανίκια, ξεκαρδίζεται στα γέλια ο Θεός στου Παντοδύναμου Νου Του το Πανταχού Πανίερο Φως, οπού σε όλους το απλώνει και με χαρά το εκδηλώνει...
