ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Από Νότα Κυμοθόη 2009!

                                                        φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!..


Νότα Κυμοθόη

Ο Iούδας φίλος, Γράφει η Νότα Κυμοθόη

" Ο Νυμφίος"
Έργο της Nota Kimothoi σε ξύλο
copyright: Nota Kimothoi


Ο Ιούδας φίλος!
Γράφει η Νότα Κυμοθόη
"Ο τρόπος σου δολιότητος γέμει
παράνομε Ιούδα.
Νοσών γαρ φιλαργυρίαν
εκέρδησας μισανθρωπίαν.
Ει γαρ πλούτον ηγάπας
τι τω περί πτωχείας διδάσκοντι εφοίτας;
Ει δε και εφίλεις
ίνα τι επώλεις τον ατίμητον
προδιδούς εις μιαιφονίαν;
Φρίξον ήλιε
Στέναξον η γη
και κλονουμένη βόησον:
Ανεξίκακε Κύριε δόξα σοι"
(Ιωάννου μοναχού)
Άφρων ανήρ, προδότη και δυσεβή
κατήγορε και ληστή!
Ιούδα φίλε...ήγγικεν η ώρα!
Ψεύτη και κλέφτη
Υποκριτά και δόλιε
Ήγγικεν η ώρα!
Η θάλασσα είν' οργισμένη!..

Χαιρετίσματα στη Σκιάθο...που αγάπησα! Νότα Κυμοθόη

foto by Nota Kimothoi

ΣΚΙΑΘΟΣ!..2009!..

Γράφει η Νότα Κυμοθόη

Άδειοι δρόμοι
Κλειστά μαγαζιά
Σφαλιστά παράθυρα...
Εκεί, οπού το καλοκαίρι του 2008
δεν υπήρχε δωμάτιο να κοιμηθούν
και τα παγκάκια στο Μπούρτζι φιλοξενούσαν κορμιά...
Εκεί, οπού δεν υπήρχε καρέκλα να κάτσεις για καφέ ή φαγητό...
Εκεί, οπού η οδός Παπαδιαμάντη θύμιζε το παζάρι Κυριακές στο Μοναστηράκι
Εκεί, οπού τα μπαράκια στο Παλιό λιμάνι με τις πολύχρωμες μαξελάρες τους
θύμιζαν...λούνα πάρκ...
Εκεί, οπού από την άλλη πλευρά στην παραλιακή
τα μπαράκια και τα μαγαζιά είχαν μια...γκλαμουριά(?)...
είχε...πλάκα, είχε ερωτισμό, είχε χαρά, είχε...αυτό που λεν "Ζωή"...
Βόλτες, καμάκια, αρπαχτές, φιλαράκια,..κρεπάλη...
Μιλάμε για τόσο πολύ...αλκοόλ...μέσα στη νύχτα...
οπού το πρωί, μύριζε ο δρόμος, ο αέρας, η θάλασσα...
Αχ, αυτή η θάλασσα!..Πόσος καημός! Βαθύς καημός! Μεγάλος καημός!
Μοντελάκια, συνολάκια,..μεθυσμένα κορμιά, ερωτικά κορμιά...
Η θάλασσα κροταλίζεται τώρα στην άδεια παραλία και θυμάται...
θυμάται όλα τα σώματα οπού δρόσισε...
Όλα τα πλεούμενα που την όργωσαν...
Θυμάται τα κορμιά οπού ήπιαν τον καημό της στάλα-στάλα
για το μεροκάματο, για τη χαρά, για το κρασί, για τον έρωτα!
Η Σκιάθος οπού αγάπησα! Η Σκιάθος που αγαπώ, είναι μια ιδέα!
Μια εικόνα που είδαν τα δικά μου μάτια
που ένιωσε η δική μου ψυχή, αλλά και η δική σου,..
που τη θυμάται και που... θέλει να ξαναπάει!..
Αλήθεια...πόσα λόγια πικρά είπαν κάποια χείλη!..
Μεγάλα λόγια...αλλά...όλα είναι εδώ...όλα
κάτω από τον ήλιο!..
Χαιρετίσματα στους φίλους και στις φίλες στη Σκιάθο!
Υπάρχουν?..Θα δείξει!..Αν τα λόγια τους είναι...πράξεις!
Χαιρετίσματα και σε όσους δεν είναι στη Σκιάθο...
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη το συνάνθρωπο
κι οχι να τον βλέπει μόνο σαν...ευρώπουλα...
Είναι πολύ μικρός ο κόσμος!..Πολύ μικρός!..
Και τα διαμάντια...είναι παντοτινά
στα χέρια εκείνων, οπού έμαθαν...να σέβονται
το συνάνθρωπο και να...παίζουν καλά μαζί του!
Είναι σε εκείνον οπού σεβάστηκε το φαϊ που έφαγε
το νερό που ήπιε και το κρεβάτι οπού κοιμήθηκε...
Το σώμα του καθενός είναι...ιερός ναός!..
Και είναι προσωπική του υπόθεση
το πως διαχειρίζεται αυτό το...ναό!
Αλλά, αν ξανάρθουν οι άνθρωποι στη Σκιάθο
θα έρθουν γιατί φερθήκατε καλά οι Σκιαθήτες
και οι όσοι επιχειρηματίες δουλεύετε με τον τουρισμό...
Αλλιώς, γιατί να έρθουν?

© Nότα Κυμοθόη

ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ Νότα Κυμοθόη

Φωτογραφία: Νότα Κυμοθόη




"Έρως και Ψυχή"
Νότα Κυμοθόη
Στον Οδυσσέα Ελύτη








Έρως και Ψυχή
Νότα Κυμοθόη
Στον Οδυσσέα Ελύτη

"Μες στην ιλύ του νου σου πιθανόν έλαμψε ώστε
η ζωή σου λες αρχίζει, να...Κυριακή στο Αιγαίο...
Μα γαλάζιο το πιο συγκινητικό, Τετάρτη Πέμπτη
φτάνει ο ήχος που...
μια πυρκαγιά ομορφιάς λευκής...
και οι φθόγγοι άτεγκτοι φθάνουν
...πλην οι χρησμοί δρουν και όστρακα
τις νύχτες που έχουν το ελεύθερο οι αισθήσεις...
ίδιες, νόμοι του σύμπαντος πιστεύεις είναι
δω ή εκεί το μεγάλο κεφάλι του Ιερέα
κι ύστερα Όμικρον Άλφα κι Έψιλον απ΄ τα Παντοτινά.
...
Κείνα των κίτρινων καιρών με τον μεγάλο...σκύλο
γαβ η αγάπη, γαβ η απάρνηση, γαβ εσύ και..γαβ όλα σου
Γεννηθείς; Εν; Έτος; Θρήσκευμα; Κενό.
Ενώ...κάτω από τα σαν παλαιά παλίμψηστα
κάθετα τείχη όπου δυο τρεις ακόμη θυρεοί διακρίνονται
περνάν οι Ούγοι με τις Αουγκουστίνες τους και με τα...
κυνηγετικά τους και στρατός πολύς ύστερα, σειρήνες
και δεξιά στο βάθος...μέγα πετρελαιοφόρο με...γερανούς
αλλ' ούτ ενός το άηχο σώμα με τ' αγγίγματα όσα γνώρισε
να συνωθούνται μέσα του δεν φανερώνεται μονομιάς...
Α τι να πεις που κι έναν μόνον αναστεναγμό ν' ανοίξεις
θα σε ρίξει χάμου ο άνεμος...
γαβ η αγάπη, γαβ ο Ιούδας με το φευγαλέο βλέμμα του
γαβ του κόσμου όλου οι αποστάσεις και οι μακρύτατοι καιροί
Δεν ακούγεται πια τίποτε. Κείνο που' θελε ο Θεός
η ψυχή μου, η προς στιγμήν αιώνια, το ΄νιωσε
και ξανά βρήκε το νόημα της υλακής του ο σκύλος.

Μασουλάνε χόρτο σκοτεινό τα περιβόλια
και θολή θωρείς μες στους αιθέρες
να κατεβαίνει μ' ένα δίσκο φρέζιες τρέμουσες
η γυναίκα που τη λέν Γαλήνη!
...
Άξαφνα μου εφάνηκε...
Άγγελοι προ Χριστού
απιθώνανε πουλιά, στοές και φοινικόδεντρα
...όμως δεν είναι πάντα σε όνειρο που όλοι μας γυρεύουμε
τήν άγνωστη φαιά ουσία που ήξερε
νόμους διαφανείς να διατυπώνει
ώστε ο ένας του άλλου τις κυλάδες μέσα του
είτε με νέφη καλυμμένες ειτε σε ήλιο εκτεθειμένες
ασκεπής ν' ατενίζει...ναι, κανείς δεν ξέρει
αλλά χρόνους μετά που οι άνθρωποι συνοίκησαν
είμαστε ακόμη στα δεσμά...
κι η πορεία για κει οπού...άλλο νόημα γίνεται
άλλοι ας ψάχνουν για λείψανα...
Σας αγαπάν...α γυναίκες...έφηβοι στη θέση όπου
η ψυχή γίνεται απλησίαστη...
...
Είμαι άλλης γλώσσας, δυστυχώς
και Ηλίου του Κρυπτού ώστε...
οι όχι ενήμεροι των ουρανίων να μ' αγνοούν!
Δυσδιάκριτος καθώς άγγελος,
σαλπίζω άσπρα υφάσματα
που χτυπιούνται στον αέρα
και μετά πάλι αναδιπλώνονται
κάτι να δείξουν, ίσως τα θηρία μου τα χωνεμένα
ώσπου τελικά να μείνει ένα θαλασσοπούλι
πάνω απ΄τα κύματα...
Φίλε, συ που ακούς, ξέρεις τις γωνιές του κήπου.
Ονειρεύτηκες ποτέ σου ένα καλοκαίρι απέραντο
που να τρέχεις στο φως του Ήλιου του Κρυπτού;
Μια στιγμούλα, η φύση μας η τρίτη να φανερωθεί
Έχει συνέχεια. Δε θα την πω.
Κανείς δεν παίρνει τα δωρεάν!
Στον κακόν αγέρα ή που χάνεσαι ή που επακολουθεί γαλήνη!
Αυτά στη γλώσσα τη δική μου.
Κι άλλοι άλλα σ' άλλες.
Αλλ' η αλήθεια...μόνον έναντι θανάτου δίδεται!
...
Σσσς...πια τίποτε, τίποτε άσπρο ή λείο πια τίποτε
νέφος ή συντροφιά του ανθρώπου έστω...
Ποια ψυχή να φεύγει και μυρίζει
τόσο δυνατά ο αέρας κι άλλο δεν αντέχω!

Σσσς...μέσα στα σκοτεινά κανείς δεν ξέρει
Ο αιθέρας κι ένα αστέρι αδόκητα βρίσκει το θάρρος
με το μέτωπό σου ν' αγγιχτεί...
Επειδή τα χέρια σου ήταν μαθημένα σε δεντρόκηπους
η θάλασσα εισχωρεί και τραβιέται...γεμίζει μικρά λουλούδια
φυσάει, φυσάει και λιγοστεύει ο κόσμος. Φυσάει...
φυσάει και μεγαλώνει ο ...ήλιος χωρίς βασιλέματα!"

Έλα στο Φως! Καλημέρα!
Με αγάπη για την Αγάπη
και αγάπη για το Φως της Αγάπης!

© Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Μποκαμβίλια"Ποίηση

Νότα Κυμοθόη*
"Μποκαμβίλια"
Ποίηση

Η Μποκαμβίλια οπού άνθισε
στη μέση του χειμώνα

εκεί, οπού ο βάρβαρος γείτονας

έριχνε στον σκύλο μου το θειάφι

και με πριόνι έκοψε το φίκο της αυλής!..

Θεέ μου, τι άνθρωπος είν' αυτός;

Ο φίκος μου είχε ψυχή!

Είχε καρδιά που ένοιωθε

και δάκρυζαν τα κλαδιά του...

σαν τα πριόνιζαν με βια

τα ληστρικά του γείτονα τα χέρια...
τότε που απουσίαζα σε εργασίας έργα.

Απόψε είδα στον ύπνο μου

το φίκο μου καταπράσινο

οπού είχα φυτέψει στην αυλή

και με ανθρώπινη φωνή

μου έλεγε στ΄ αφτί :

"Υπάρχω Κυμοθόη μου

στη Μποκαμβίλια που ανθεί

μέσα στα μοβ τα άνθη

και στα αγκάθια της το δάκρυ μου

να μπήγονται στην καρδιά

του γείτονα που μ' έκοψε

να μη μπορούν να βρούνε γιατριά

τα χέρια κι η ψυχή του

οπού με βία επριόνισαν

κλαδιά που δεν ποτίζανε,

δεντρί που δεν φυτέψανε

σε αυλή οπού δεν είν' δική τους".

Ξύπνησα απ' τον ύπνο μου

και βγήκα στην αυλή μου

και ήταν εκεί στο φράχτη ο Ιβάν!..

Αέρινη στεκόταν του σκύλου μου η ψυχή...

Κι ο φίκος μου στη θέση του!..

Αέρινος στεκόταν ψηλά ως τα ουράνια...

Θα πάρουν όλα εκδίκηση, θαρρώ...

...Σαν έρθει ώρα ο γείτονας
ψυχή να παραδώσει

του σκύλου μου η ψυχή, θα τον δαγκώσει

του φίκου μου η καρδιά, θα τον ματώσει

κι όλα τα κλαδιά του φίκου μου που έκοψε

θα του χτυπούν με λύσσα το κορμί

και ο κορμός του φίκου μου που έριξε
μαζί και με το λάστιχο, που ήταν στην αυλή μου
θα τον τυλίγει ολόγυρα σφιχτά

και θα βογκάει γοερά με πόνο η ψυχή
του γείτονα όπου μισεί, γείτονα την αυλή!..

Εκδίκηση θα πάρει,  η ίδια η ζωή

κι ως τον άλλο κόσμο κι εκεί θα τον γυρεύει
του Ιβάν μου η ζωή...

Θειάφι, μονάχα θειάφι θα μυρίζει ο κακός ο γείτονας

Πριόνια, μόνο πριόνια θα κόβουν το κορμί του

Πόνο, μονάχα πόνο αβάσταχτο θα έχει το σώμα του γύρω

και θα βογκάει ως πονούσε η ψυχή του σκύλου μου Ιβάν
και θα γυρεύει ταπεινά ένα βαθύ συγνώμη
για όλο το θειάφι οπού τον τάιζε κι έχασε τη ζωή του...

Ως να φέρει πίσω τον φίκο μου στην αυλή μου

κι εκεί ψηλά ολόφρεσκος πάλι να θροΐζει
νάρχονται σπίνοι, κοτσύφια και σπουργίτες
κι άγρια περιστέρια να φτιάχνουνε φωλιές 
και να γιομίζουν κελαηδήματα ως πέρα οι γειτονιές...
Να φεύγει μακριά όλη η βια του, η οργή κι η αγριάδα
απ΄όλη την καταπάτηση επάνω στο αγκωνάρι...
του τοίχου όπου στέριωσε παράνομα το τσαρδί του
σε τοίχο οπού δεν ήτανε δική του περιουσία...
αλλά με δόλο έχτισε εκεί, σπίτι για νάναι δικό του...
πατώντας πάνω σε τοίχο ξένο με βία κι απειλές
που θα γυρίζουν πάντα επάνω του και θ΄απειλούν τον ίδιο
αλλά και όλους τους υποκριτές που κατοικούν σ΄αυτό.
Γιατί τα χέρια του όπου πριόνισαν τον φίκο της αυλής μου,
πως τάχα είναι στοργικά φροντίζοντας τα φυτά του
κι αυτά οπού θέλουνε να χαίρονται μόνον τα παιδιά του;
Ευχαριστώ τα δέντρα μου, το σπίτι και τη γη μου
που μ΄έμαθε και γνώρισα αυτήν τη γειτονιά μου...

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2009 © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Μποκαμβίλια"Ποίηση© Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη"ΛΥΚΕ ΛΥΚΕ ΕΙΣ ΕΔΩ;" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη
"ΛΥΚΕ ΛΥΚΕ ΕΙΣ ΕΔΩ"
Ποίηση
Ο λύκος των παιδικών παραμυθιών!
Το αγαπημένο και παρεξηγημένο ζώο!
Μεγάλωσα παρέα με ένα λυκόσκυλο...
Πριν χρόνια, είχα ένα λυκόσκυλο, το έλεγα Ιβάν
Τα ζώα έχουν αγνότητα και καταλαβαίνουν
μπορούν να αντιληφθούν τι νοιώθει ο άνθρωπος
γιαυτό γίνονται επιθετικά!..
Ο Ιβάν, ήταν ο αγαπημένος μου σκύλος
Κάποιοι άνθρωποι δεν αγαπούν τα ζώα...
Απλά τα χρησιμοποιούν...
Ο...υποτίθεται...καλός γείτονας... 
κάθε μέρα έριχνε θειάφι 
Αστυνομίες, δικαστήρια, οργή, θυμός...
Γιατί τον ενοχλούσε ο Ιβάν 
...έριχνε θειάφι στο φράχτη όπου πήγαινε ο Ιβάν!..
Ο καημένος ο Ιβάν...τόσο αθώος,
ο καλός μου σκύλος...
εισέπνε με τα ρουθούνια του ώσπου...δεν άντεξε...και ...
...
Απόψε, είδα στον ύπνο μου τον Ιβάν
τον σκύλο μου που πέθανε από χέρι εχθρικό...
Απόψε...θυμήθηκα πάλι που τον βασάνιζε ο γείτονας...
...
Θα συναντηθούν...κι ας γελάει χαιρέκακα και λέει
"λύκε λύκε είσ΄εδώ;" κάθε οπού τον συναντώ
και ψιθυριστά βρίζει κι απειλεί
το πεθαμένο μου σκυλί...
Θα συνατηθούν...κι ας βρίζει τώρα κι απειλεί
τότε στα ρουθούνια του γείτονα
σε μια άλλη ζωή θα υπάρχει μόνο θειάφι...
Έτσι απλά, όλο το θειάφι που έριχνε στον Ιβάν
θα το μυρίζει ο γείτονας, σε ένα συνεχές μαρτύριο...
Για να θυμάται τον Ιβάν με τον τρόπο το δικό του
Οι ψυχές...είναι όλες ζωντανές!..
Αλλά, πριν απ΄αυτό θα συνηθίσει ως...δούλος του Ιβάν
θα έχει σκύλους στην αυλή του
εκεί στα σκαλοπάτια του και μέσα στο σαλόνι του
σκύλοι θα τριγυρνούν μαζί με τα παιδιά του
γιατί πρέπει ο γείτονας τα ζώα να μάθει ν αγαπά 
που είναι πιο αθώα από αυτόν
που είν' χειρότερος από ζώο αχαρακτήριστο...
Τις Κυριακές κι όλες τις ημέρες θα έρχεται ο Ιβάν εκεί
στον φράχτη μου θα ακουμπά κι ο γείτονας θα φεύγει μακριά
σκυφτός κι ας απειλεί 
γιατί μες τις βρισιές του τον εαυτό του απειλεί
που είναι τρισχειρότερος κι από άγριο σκυλί.

Μη βλάπτετε...ζωή...
που δεν μπορείτε...να δημιουργήσετε!

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2008© Nότα Κυμοθόη

© Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΕΛΕΓΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη
"Έλεγαν κάποιες για τους άντρες!"
Ποίηση

Έλεγαν κάποιες γυναίκες για τους άντρες

πως είναι τέρατα, γουρούνια και καθίκια

και εγώ γυναίκα όλο πόθους

συμπόνεσα τους άντρες και πιο πολύ τους αγαπώ

γιατί γουρούνια όλοι τους δεν είναι...

Έλεγαν κάποιες γυναίκες στις Κουκουναριές

με τα γυμνά κορμιά τους λιαστά στην αμμουδιά

πως οι άντρες είναι τέρατα, γουρούνια και καθίκια

κι εγώ γυναίκα όλο πάθος

συμπόνεσα τους άντρες που ξέσκιζαν τα λόγια

σα νύχια άγριων θεριών... μα ήταν λόγια γυναικών

που γύρευαν τους άντρες τους μουλάρια να ΄ναι

για να κουβαλούν το μεροκάματο στο σπίτι

οι άμυαλες και πονηρές, γυναίκες ερωτιάρες

που το μυαλό τους είχαν στον καλλωπισμό

στα ψου και ψου στα κινητά και στα ραντεβουδάκια

και για νοικοκυριό...δεν είχαν νου, παρά μονάχα τον παρά

του φουκαρά που ερχότανε απ΄ τη δουλειά κομμάτια

και μήτε έρωτα είχε να σκεφτεί, μήτε χαρά για εκείνον

μόνο αν φάγαν τα παιδιά, αν...στο σπίτι είν' όλα καλά...

αν...Τίποτα, δεν μπορούσε να σκεφτεί...τίποτα. Δεν είχε νου

παρά μονάχα νευρικά κοιτούσε εδώ κοιτούσε εκεί

μήπως στα δίχτυα του πέσει κάποια τουρίστρια μικρή

για ν' ανεβεί το ηθικό που του έριξε η γυναίκα

αυτήν οπού παντρεύτηκε κι ένωσε τη ζωή του

και γίνηκε ο τύραννος να τρώει την ψυχή του...

Έλεγαν κάποιες γυναίκες στις Κουκουναριές

στην άμμο ξαπλωμένες χαρωπά

πως δεν μπορούν το σίδερο

και μήτε πουκάμισα να σιδερώνουν θέλουν

γιατί η φύση έπλασε όμορφο το κορμί τους

και δεν μπορεί ένα κορμί

στου σιδερώματος να λιώνει τη δουλεία

και πως οι άντρες είναι γουρούνια, τέρατα και καθίκια...

και τι να πω εγώ, γυναίκα όλο πόθους

για τους ταλαίπωρους θνητούς που ακόμα είναι άντρες;

Τους αγαπώ και τους συμπονώ, τους δίνω χίλια δίκια

γιατί έχουν καλοσύνη κι έχουνε κι υπομονή

αφού ανέχονται στο πλάι τους βουβάλες ανισόρροπες

που δεν νογάνε στην καρδιά το νόημα της αγάπης

παρά μονάχα τα λεφτά, που φέρνει ο...εργάτης!

Νότα Κυμοθόη, Σκιάθος 2008

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2008 © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Έλεγαν κάποιες για τους άντρες" Ποίηση© Nότα Κυμοθόη